GIS jako element inwentaryzacji przyrodniczej

GIS jako element inwentaryzacji przyrodniczej

   Jedną z podstawowych i elementarnych części prawidłowo wykonanej inwentaryzacji przyrodniczej jest naniesienie cennych i chronionych elementów przyrody na właściwie sporządzoną mapę, która ma zadanie precyzyjnie zlokalizować i wskazać występowanie gatunków na danym obszarze. System informacji geograficznej (GIS) pozwala zbieranie, zawiadywanie i analizowanie zebranych danych.

   Dane geoprzestrzenne  pozyskiwane w ramach badań terenowych – przyrodniczych obejmują m.in. dane dotyczące lokalizacji stanowisk cennych czy chronionych gatunków (zwierząt, roślin, grzybów), siedlisk przyrodniczych czy korytarzy ekologicznych. Dane te zbierane są w czasie prac terenowych z wykorzystaniem odbiorników GPS o wysokiej dokładności. Kolejnym etapem jest ich obróbka z wykorzystaniem  oprogramowania      geoinformacyjnego – w zależności od potrzeb mogą zostać przekazane zarówno w formie wektorowej (ESRI shapefile – SHP) i/lub rastrowej (graficznej).

   Pozyskane i zgromadzone w ten sposób informacje umożliwiają z kolei przetwarzanie, analizę czy wizualizację konieczną do prawidłowego sporządzenia i wizualizacji dokumentacji środowiskowej, np. karty informacyjnej przedsięwzięcia lub raportu oddziaływania na środowisko.

   Przykładowo dane wektorowe dotyczące rozmieszczenia siedlisk i stanowisk gatunków pozwalają nie tylko na ich prezentację w formie graficznej (jako mapy), ale również pozwalają na precyzyjne określenie ewentualnej kolizji z planowaną infrastrukturą, a także podjęcie stosownych działań zabezpieczających. Jako idealny przykład wykorzystania danych GIS z inwentaryzacji przyrodniczej do sporządzania dokumentacji środowiskowej są inwestycje liniowe (drogi, kolej, energetyka, gaz). Mając precyzyjne informacje o występowaniu gatunków chronionych projektant w trakcie planowania inwestycji może tak dobrać rodzaj technologii lub umiejscowienie elementów konstrukcyjnych, aby nie kolidowały z cennymi elementami przyrody – np. w przypadku linii napowietrznej tak dobrać rozmieszczenie słupów aby ominąć siedliska gatunków chronionych ptaków.