Karta informacyjna przedsięwzięcia na obszarze Natura 2000
Karta informacyjna przedsięwzięcia (często skrótowo nazywana KIP) jest jednym z podstawowych dokumentów opisujących charakterystykę przedsięwzięcia. Zakres KIP określa art. 62a ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. z 2018, poz. 2081 z późn. zm.) dalej Ustawa ooś.
W praktyce jest ona dokumentem obowiązkowym dla przedsięwzięć mogących potencjalnie znacząco wpływać na środowisko (tzw. II grupa) oraz przedsięwzięć mogących zawsze znacząco oddziaływać na środowisko (tzw. I grupa). Sporządzenie karty informacyjnej przedsięwzięcia może być jednak konieczne również dla innych niż ww. przedsięwzięć, szczególnie w sytuacji realizacji projektu (np. budowy czy przebudowy domu jednorodzinnego, zmiany sposobu użytkowania gruntów, budowy przydomowego stawu, wykonania instalacji gazowej, elektroenergetycznej czy wodno-kanalizacyjnej itp.) czy w granicach obszaru Natura 2000.
W przypadku tego typu inwestycji na obszarach Natura 2000, organ przyjmujący zgłoszenie lub wniosek, np. dotyczący pozwolenia na budowę lub określenia warunków zabudowy (np. wójt, burmistrz, prezydent, starosta) może na wnioskodawcę nałożyć obowiązek uzyskania opinii Regionalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska (RDOŚ) w zakresie wpływu inwestycji na obszar Natura 2000. Obowiązek taki stwierdzany jest w drodze postanowienia wydawanego na podstawie art. 96 ust. 3 Ustawy ooś. Mamy wówczas do czynienia ze szczególnym przypadkiem oceny oddziaływania na środowisko, której zakres ogranicza się do analizy wpływu na obszar Natura 2000, a Karta informacyjna przedsięwzięcia dla domu jednorodzinnego jest jednym z załączników do wniosku kierowanego do Regionalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska.
Zakres karty informacyjnej przedsięwzięcia na obszarze Natura 2000
W procedurze oceny oddziaływania na obszar Natura 2000 karta informacyjna przedsięwzięcia pełni bardzo istotną rolę, przedstawiając informacje o m.in. korytarzach ekologicznych, faunie i florze na terenie objętym zamierzeniem, rozwiązaniach chroniących środowisko oraz obszarach chronionych w rejonie inwestycji. W praktyce często wymagane jest również szczegółowe scharakteryzowanie w KIP środowiska przyrodniczego, w tym pod kątem wskazań Standardowego Formularza Danych oraz planu zadań ochronnych lub planu ochrony obszaru Natura 2000.
W tego typu postępowaniach rzetelnie opracowana karty informacyjnej przedsięwzięcia dla domu jednorodzinnego (w razie potrzeby także w oparciu o badania terenowe) może być podstawą wykluczenia znacząco negatywnego oddziaływania na obszar Natura 2000, co z kolei umożliwia odstąpienie od potrzeby sporządzania raportu, zdecydowanie przyspieszając proces inwestycyjny (i ograniczając koszty realizacji inwestycji).
W karcie informacyjnej należy określić czy inwestycja zlokalizowana jest na terenie obszarów objętych ochroną na podstawie ustawy o ochronie przyrody, jak również czy może oddziaływać na te obszary tj.:
- parki narodowe,
- rezerwaty przyrody,
- parki krajobrazowe,
- obszary chronionego krajobrazu,
- obszary Natura 2000,
- stanowiska dokumentacyjne,
- użytki ekologiczne,
- zespoły przyrodniczo-krajobrazowe.
Przy planowaniu inwestycji (oraz w treści karty informacyjnej) należy również uwzględnić przepisy szczegółowe obowiązujące na ww. obszarach (np. na terenach parków krajobrazowych i obszarów chronionego krajobrazu często wprowadzane są różnego rodzaju zakazy, np. zachowania określonej odległości od cieków i zbiorników wodnych czy ograniczenia w zakresie możliwości przekształcania rzeźby terenu). Zgodność z ww. przepisami i zakazami (które warto wskazać w KIP) jest jednym z warunków umożliwiających realizację inwestycji.
W praktyce często okazuje się również konieczne przedstawienie informacji nt. występowania siedlisk gatunków chronionych zwierząt, roślin i grzybów. Uwzględnienie w KIP danych w zakresie występowania ww. gatunków chronionych często już na etapie analizy KIP pozwala na określenie przez właściwe organy warunków realizacji inwestycji (tym samym nie jest konieczne sporządzenie raportu oddziaływania na środowisko), a także stanowi cenną informację dla inwestora (zabezpieczając go przed nieumyślnym złamaniem zakazów obowiązujących wobec chronionych gatunków).
